Síðastliðin tuttugu ár hefur sífellt verið þrengt að líffræðikennslu með niðurskurði. Dregið hefur verið tíma til verklegra æfinga, vettvangsferða og annarra þátta sem snerta raungreinar frekar en aðrar greinar. Nemendafjöldi í verklegum æfingum hefur farið úr 12 í 30. Tækjakaup og efniskaup til æfinganna hafa verið skorin grimmilega niður. Nemendum sem eiga við námsörðugleika fjölgar og afleiðingin er hækkað hlutfall falls í áföngum og einnig minnkar námsánægja meðal nemenda sem og áhugi. Styrkir til að skrifa kennslubækur á íslensku eru nánast horfnir, sömuleiðis hafa styrkir til námskeiðahalds rýrnað. Rýnt verður þetta og áhrif þess á greinina sjálfa, þekkingu og áhuga almennings á líffræði og viðfangsefnum hennar.